ALVENRAD LYRICS

1. Woudakoestiek (Wood Acoustics)

Around us, nature moves in cycles, that is to say the process of dying and becoming. It is the leading
motif of the symphony of nature, that has a resounding in our music. Thus, in the forest resounds life,
the eternal; wood acoustics...

In de bomenkronen weidend,
Als de windalf door het zwerk glijdt;
Toon en galm verbreidend,
Stervend, wordend, voor altijd...
Waar dood en leven paren
In ’n eeuwig gaande klankstroom,
Ontwiekt door woudpilaren,
Verheven door de heuvelzoom!

Woudakoestiek – hoog opgaande basiliek
Een groots en weids odeon...
Woudakoestiek – symfonie der fantastiek
...in een componerend eon.

Ommanteld met een klankkleed,
Komt de akoestiek tot wasdom,
Wordt de nasleep van een oerkreet,
Gelengd door welvend land rondom.
Hoog in de bomentransen,
Gaan klanken op hun heenvaart,
Waar gevlerkten zich verschansen
– Geheimnisvol en horenswaard!

Woudakoestiek – hoog opgaande basiliek
Een groots en weids odeon...
Woudakoestiek – symfonie der fantastiek
...in een componerend eon.

[English translation:]

Broadening in the crowned trees,
As the wind elf glides ‘cross the heavens;
Tone and resonance widening,
Dying, becoming, forever...
Where death and life court
In an eternal flow of sound,
Unwinged by woody pillars,
Elevated by the hill’s fringe!

Wood acoustics – high-rising basilica
A grand and broad odeon ...
Wood acoustics – symphony of fantasy
... in a composing aeon.

Clad in a robe of sound,
Acoustics come to fruition,
The aftermath of a primal cry is
Lengthened by curving land all ‘round.
High in the tree pinnacles
Sounds depart to where
Pinioned creatures are hiding
- Secretive and worth hearing!

Wood acoustics – high-rising basilica
A grand and broad odeon ...
Wood acoustics – symphony of fantasy
... in a composing aeon.

2. Zwartwildernis (Black Wilderness / Wild Boar Domain)

In forest and field, our original habitat and the birthing ground of sagas, we met with a trollish familial folk. We return to the land of youth, we awaken from the death of childhood.

Rondom onze schreden in het wildrijk foreest.
Het donker decor snelde mijn jeugdige geest.
De intimiteit die tussen vader en zoon,
Won onder welving van een oudeiken kroon.

Versteend opgerezen, met de sparren op wacht;
De horde stond als één, als op een aanval bedacht!
Welk een fantomenspel voltrok voor mijn blik?
Incarnerend steen kwam nabij tot mijn schrik!

Vanwaar kwam het zonverlegen volk?
Aardschacht was hun trollenslot.
Alven geketeld in een kolk;
Thans gedoemd tot dwergenlot.

Duisternis had haar muil reeds open gespalkt.
Het licht der zonne werd, als door Skoell, verschalkt.
Door de zwijnspriet geveld volgens het oudtijds verhaal;
Thans versteend het dier door één zonnestraal!

Zwartwildernis!

Het zwartmagisch collectief trad,
Kwam op een steenworp nabij,
Hier in hun habitat
Door wildernis’ nimbus omkranst,
Stonden zij schier zij aan zij,
In struweel diep verschanst...

[Solo: Jasper]

Vanwaar kwam het zonverlegen volk?
Aardschacht was hun trollenslot.
Alven geketeld in een kolk;
Thans gedoemd tot dwergenlot.

[English translation:]

Around our strides through the abundant forest
The dark décor rushing my youthful mind,
The intimacy that won between father and son
Under the arch of an old oaken crown.

Risen in stone, with firs standing guard;
The horde stood as one, set for an onset!
What phantom piece plays out before my gaze?
Incarnated stone came nigh, to my fright!

Whence came this sun-shy folk?
Earth shaft was their troll castle,
Dark-Elves farrowed in a litter;
Thus doomed to dwarven fate.

Darkness had already distended her muzzle.
The light of sun outwitted as if by Skoell.
Felled by the boar spear as in the ancient tale;
Thus one sunbeam petrifies the beast!

Black wilderness!

The black magical sounder stepped
Nigh to a stone throw’s width,
Here in their habitat
Crowned by wilderness’ nimbus,
They stood near side by side,
Hidden deep in the thicket...

[Solo: Jasper]

Whence came this sun-shy folk?
Earth shaft was their troll castle,
Dark-Elves farrowed in a litter;
Thus doomed to dwarven fate.

3. Verweven Klauwen (Talons Entwined)

Meditating on the heavens, two courting buzzards cross our gaze, grabbing hold of one another and releasing with utmost trust...

Als de bomen zijn verlaten,
De ruigpoot hoge breedten tracht,
Gaan geelklauw-acrobaten
Radslaand van hun winterwacht.

Met vroom verweven klauwen
Beschrijven zij ten luchtdomein
Een lofdicht op vertrouwen –
Een hermetisch samenzijn

Omkranst door een corona –
Iconisch silhouet.
Verklankt in antiphona
Geheimvol amulet

Als gevallen serafijnen:
Satanisch luidt uw jubellied
Uw hemels hel verschijnen,
Doet ieder ander licht teniet

Nu de wolken zijn verdronken;
Ontnomen is hen ieder spoor.
Waar dood en leven lonken,
Elkanders prooi en predator.

[Solo: Mark]
[Solo: Erik]
[Solo: Mark]

Omkranst door een corona –
Iconisch silhouet.
Verklankt in antiphona
Geheimvol amulet

[English translation:]

The trees are abandoned
As the rough-leg tries for higher heights,
And acrobats of yellow talon
Go tumbling from their winter watch.
With talons devoutly entwined
In this, their aerial domain,
They write an ode on trust –
A hermetic coëxistance.

Crowned by a corona -
Iconic silhouette.
Resounding in antiphonies
Secretive amulet

Like fallen seraphims, thy cry
Satanically joyfully sounds
Thy bright heavenly appearing,
Outshines any other light

Now the clouds are drowned;
Taken from them any trace.
Where death and life beckon,
Each others’ prey and predator.

[Solo: Mark]
[Solo: Erik]
[Solo: Mark]

Crowned by a corona -
Iconic silhouette.
Resounding in antiphonies
Secretive amulet

4. 1911

Gustav Mahler’s Seventh Symphony and Gust van de Wall Perné’s painting Mystical Paths, bound together by the light, lie at the foundation of this song. In these works the idea speaks to us, that a hopeful light shines in the darkness. It is this light, that leads our potential to victory.

Achter don’kre horizonten van Europa’s woudgewelf,
Een uitvaart, dieper dan de schaûw, voltrekt in het jaar ’11.
Aan de opgang van ’t gestamte speelt een herinnering der dag; Tragiek der laatste stralen, sterkt het woud met wild bejag.

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot,
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood,
Maakt mij uw evenknie.
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!

Wielend langs de hemel, door de alven opgespaakt,
Het firmament in winterslaap, opdat zij weer ontwaakt!
Divergent bespannen, een geest als sterrenlicht,
Getand met wilde vlammen; duidt het nieuwe tijdsgewricht!

Luidt mahleriaanse leus;
Zonnegloren, glorieus!
De uitvaart is onlangs vereeuwd;
De tijd die alle wonden heelt...

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot,
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood,
Maakt mij uw evenknie.
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!

[English translation:]

Beyond dim horizons of Europe’s woodland roof,
A funeral, deeper than shadow, held in the year’11.
At the rising of the stems plays the memory of days;
Tragedy of the final rays, strengthens the wood with wild yearning.

A hundred years after your death
I hear your Symphony
Companion of the “Avondland”,
Light your victory fires!
Forever deified in my heart,
Make me your equal.
O triumphant morning glory
Of silent morning hours!

Wheeling along the heavens, spoked up by elves,
The firmament in hibernation, that she may re-awaken!
Divergently strung, a spirit as starlight,
Wreathed in wild flames; denote the new epoch!

Sound mahlerian cry;
Solar glory, gloriously!
The funeral has recently had its centennial;
The time that heals all wounds...

A hundred years after your death
I hear your Symphony
Companion of the “Avondland”,
Light your victory fires!
Forever deified in my heart,
Make me your equal.
O triumphant morning glory
Of silent morning hours!

5. Habitat

A she-wolf moves onto Dutch soil; we met her as she returns. In her sentences resounds the autonomous character of Mother Nature.

Vastberaân vliegt zij de onrust naar de keel,
Allerwegen valt haar potentieel ten deel
Schier ’t Neêrlands foreest aangedaan –
Een kwestie van tijd welteverstaan!
Haar kroost door Europa’s hand bevoogd,
Haar gang door beemd en veld beoogd
Gaarden langs ’t occidentale erf –
Hoedt het woud voor secondair verderf!
Neêrlands zomen verheffen zich onttralied;
Thans verschanst zij in Duits aardgebied
Nomadiserend in ’t Avondlands decor;
Hier hervindt de wolvin de corridor;
Voor haar ontvouwd een ree-bevolkte hal,
Met het Veluws land als groeizaam dal.
Wolven en wolvee – archaïsch sentiment;
Toont de mens zich fier of decadent?
Wildernis en beschaving gelieerd;
Ogen door het maanlicht gestileerd
Ongezien sinds eind 19e eeuw;
Brengt ons terug wildernis’ schreeuw!

[English translation:]

Determin’dly lunging at unrest’s throat,
Her potential befalls her every way
Nearly treading the Dutch forest –
Merely a matter of time!
Her brood fostered by Europe’s hand,
Her gait aimed through meadow and field
Groves along th’ occidental yard –
Keep the wood from secondary ruin!
Ne’erlands borders raise up unbound;
Now she resides on German soil
Nomading onto th’ Occident décor;
Her she finds the corridor once more;
A deer-dwelt hall unfolding before her,
The Veluwian land a dale of growth.
Wolves and ovine flock – archaïc sentiment;
Does mankind gallantry or decadence show?
Wilderness and civilisation affiliated;
Eyes stylised by moonlight
Unseen since late 19th century;
Return to us wilderness’ cry!

6. O Patrones (O Patroness)

Under the wings of the serenity residing in the woods we experience tranquility or overcome our unrest. Our words awaken in her presence, our thoughts are given meaning – o patroness...

Een kathedraal van sparren paart
Treurgalm en blijde toon aaneen,
Maakt de stilte horenswaard,
Luidt echo’s uit een ver verleên.

O patrones – omvat mijn zielezucht
O patrones – ernst der uilenvlucht

Wee ons, uw verweesde kroost!
Ligt er vrede in ’t verschiet?
Verhef ons met serene troost;
Zing ons nu uw wiegelied...

Moeder van de vrede
Waakster van de rede

O patrones – omvat mijn zielezucht
O patrones – ernst der uilenvlucht

[English translation:]

A cathedral of firs courts together
Resonance of sadness and joyful tone,
Makes the silence worth hearing,
Sounds echoes from a distant past.

O patroness – embrace my soul’s sigh
O patroness – gravity of owl’s flight

Woe us, thy bereaved brood!
Does peace lie ahead?
Raise us up with serene solace;
Sing to us now thy lullaby...

Mother of peace
Guardian of reason

O patroness – embrace my soul’s sigh
O patroness – gravity of owl’s flight

7. Adel Des Gemoeds (Nobility Of Constitution)

[Instrumental]

In this pastorale we hear an ode brought to those with a deeply sensitive constitution...

8. Foreest In Tweelicht (Forest In Twilight)

In the woods in the owl’s light we feel sympathy for the crepuscular beasts, going their own way off the beaten track, and we meditate on light and dark, there where we hide from the city lights.

Diep in de ware habitat
Met mystieke paden,
Schier beschenen door het alvenrad

Talloze bomen om mij heen
Zijn als palissaden,
Door de kronen klinkt hun windgeween

Foreest in tweelicht
Fluweel beschemerde hal
Foreest in tweelicht
Grotesk beschaduwd toverdal

Schemering toont haar symmetrie,
Naakt op stille schreden,
Temidden van schimmenspel en feeërie

Schuil gaand voor het stads getier;
Het foreest aanbeden
Sympathiserend met het schemerdier

[Solo: Erik]

Foreest in tweelicht
Fluweel beschemerde hal
Foreest in tweelicht
Grotesk beschaduwd toverdal

[English translation:]

Deep into the true habitat
With mystical paths,
Scarcely shone on by the wheel of elves

Countless trees around me
Are as palisades,
Through whose crowns the wind howls

Forest in twilight
Velvet-enshrouded hall
Forest in twilight
Grotesquely enshadowed magic glen

Dusk shows her symmetry
Bare on quiet paces,
Amidst play of shades and fae

Hiding away from the urban bluster;
The forest adored
In empathy with the crepuscular beast

Forest in twilight
Velvet-enshrouded hall
Forest in twilight
Grotesquely enshadowed magic glen

[Solo: Erik]

Forest in twilight
Velvet-enshrouded hall
Forest in twilight
Grotesquely enshadowed magic glen

9. Ondermaans (Sublunar)

After The Magic Mountain by Thomas Mann, we intensify our spiritual life, as in a journey to the
moon and back again...

Mahleriaanse vragen
Vervagen in de nacht.
Op dwergenschoft gedragen:
Het firmament in sterrendracht.

Met waarheidszin ontwakend,
In kosmos’ grootse hal.
De ware hoogte nakend,
Vaart mijn geest uit het tranendal.

Ondermaans – lunarisch sanatorium
Verheven odyssee!
Ondermaans – kosmisch crematorium
Koorts is een toorts in de crypten der Idee

Gedachten maken sprongen,
Lijk dansen op de maan.
Van eeuwigheid doordrongen,
Paart mijn geest aan ’t aards bestaan.

Uit een mentaal apogeum,
Danteske atmosfeer;
Van Saturnus’ empyreum
Daalt mijn blik op aarde neer.

[Solo: Mark]

Ondermaans – lunarisch sanatorium
Verheven odyssee!
Ondermaans – kosmisch crematorium
Koorts is een toorts in de crypten der Idee

[English translation:]

Mahlerian questions
Fading in the night.
Borne on dwarven shoulders;
The firmament clad in stars.

Awakening to truthfulness,
In the cosmos’ grand hall.
Approaching the true height
My spirit sails from sorrow.

Sublunar – lunarian sanatorium
Exalted odyssey!
Sublunar – cosmic crematorium
Fever is a torch in the crypts of the Idea

Thoughts are leaping,
Like dances on the moon.
Suffused with eternity,
Pairs my spirit to th’ earthly existance.

From a mental apogeum,
Dantesque atmosphere;
From Saturnus’ empyrium
My gaze descends to earth.

Sublunar – lunarian sanatorium
Exalted odyssey!
Sublunar – cosmic crematorium
Fever is a torch in the crypts of the Idea

[Solo: Mark]

Sublunar – lunarian sanatorium
Exalted odyssey!
Sublunar – cosmic crematorium
Fever is a torch in the crypts of the Idea







ALVENRAD LYRICS