INVIVO LYRICS

1. ((24.07))

2. Cárcavas

O sol hoxe caeu
No pleno día augurou
Asolagando mareas vivas
No bordo da sima implorei

Camiña ante ruínas
Nun tempo fogar da súa prole
Entre vermes Cidade Santa
Descalza vaga ante poñente

Non hai mensaxe dende o ceo
Nin sacrificios que ofrecer
Mans tendidas péchanse
As vosas cinzas recollerei

Soedade
Sobre o cumio agonizou
Espazos fondos ábrense
Ondas baten, fauces do mar

Non hai mensaxe dende o ceo
Nin sacrificios que ofrecer
Mans tendidas péchanse
As vosas cinzas recollerei

Mandíbulas sanguentas tinguirán
Mans negras apertan

Aves inquietan
A somnolencia global
Hipnose vontade absoluta
Escurece nidio cristal
Coroa de arame de espiño
Sobre a nosa testa

3. Testemuñas

Por esa razón loitamos
Nunca perderemos o obxectivo
Quen pedras nos tirou nas costas
Fixo duro o leito que pisamos

Persistencia ao cruzar
Esa senda que outros abriron
Caeron por nós sen sabelo
Recolleremos as armas entre os seus dedos

Demoler a liña do tempo
E falar cos que foron vencidos
Ser nobre, convicción forte
Mudando odio por orgullo

Testemuñas
Dos que non están
Estandartes
Son a forza coa que poder chocar

Recuperar reflexións
Das vítimas do destino
Serrar o ferro da prisión
Que alguén limou con escritos

Implacable nas formas
Non nos poderán parar
Ser o martelo que golpea
Na cadea do recluso

Testemuñas
Dos que non están
Estandartes
Son a forza coa que poder chocar

Nunca vou descansar, ata verte caer

Nomes gravados no muro
da infamia sobre templo mudo
Homicidas e covardes
Non bailarán máis nos vencidos

Ter que pechar os ollos
Evitareino diante do asasino
Sento o latexo dunha voz
Coma amuleto transmitido
Meu don

4. Anatema

Un grande lastro, un engano invisible
Da sospeita á evidencia
Sangue corrupto consumindo o pensamento
Metamorfose no sino aterrador

Respirar, respirar
Saír do pozo
Consumir, consumir
Latencia interior

Foi como unha visión que quedou gravada
Intención dun escravo máis
Na sombra manifesta apenas perceptible
Agarda o lapso e alzar a voz

Respirar, sangrar, é parte de min

Pecha os ollos e non penses mais
Lembra o vivido en guerra e paz
Cando a vela cese
Non agardar por esa fe
O mundo non pode entender
Baixo este anatema

Tras a careta rin os infectos cabeiros
A cada instante volta a expresión
Por só un instante soñei facerme invisible a el
Non hai indulto nesta habitación

5. Derrubando as portas

Non máis dilacións
Ante o camiño sen saída
Non máis explicacións
Cando todo está máis que claro
Non máis escusas
Mirade onde temos chegado
Non máis perdón
Cando abrides as portas da confrontación

Crer só o que queres crer
O demais non importa
Ver só o que queres ver
Derrubando as portas

Dos lugares que esquivades
Fóra das vosas crenzas
Nunca puidemos medrar
Entre as ruínas do noso fogar
O tempo esgótase
Tras o paso das centurias
Só queda derrubar
As portas do teu mundo

Ata aquí, chegamos esgotados
Dos vosos enganos
E dende hoxe ao final
Dende hoxe ao final, outro día máis
Loitar por derrubar as vosas portas

6. Fenda aberta

Dinse chamar brancas mans e acusaron
Condenando ao silencio un clamor
Dos soños, desexos, arelas que revelar
Cobrada a recompensa que non vai saciar

Van polas vidas pouco a pouco
O medo por apoloxía
Polas mesmas vidas pouco a pouco
A man de ferro coa mentira

A cobiza sacada á luz destronou
Destino do seguidor, traidor
Aparicións sen cabezas agardando
Anacronismo, a inmunidade caducou

Fillos da repulsión
Navegando na deriva
Sobre o mar da confusión
Que a usura só lles guía

Recoñecer que deben caer
E traballar coas propias mans
Coma o mortal que para comer
As feridas ten que lamber

7. Baixo o mesmo signo

Nacidos ti e máis eu baixo o mesmo sol
a mesma carga un mesmo signo
Naufragamos por nadar contra corrente
O noso mundo o noso ente

Remarei, Insistirei
Combaterei
Podes reinar máis non a miña mente

Longas mans din respectar a lei
Os verdugos anuncian quen vai morrer
Con abusos dispoñen que debes crer
Podes reinar máis non a miña mente

Baixo a violencia, do que agocha a man
Tiras a pedra, que hoxe nos vai marcar
Unha data na que deba morrer
E outro escravo ocupe o meu lugar

Non nos debemos, ás súas causas
Cando os mercados, non fan máis que medrar
Desbotando, os nosos soños
Dende o seu trono, engordan, rin sen parar

8. Dar un paso

Dispáreme, aperte o percusor
De novo nada, dende sempre nada

Finar é só un leve paso,
Fágame dálo, soportarei a presión

Serei un martelo, na súa conciencia
A úlcera, que o comerá en silencio

Vagarei, nos longos soños seus
Coma o afogado que non cesa de volver

Escoito no silencio seus rezos, non por min

Ninguén que coñeza, poderá salvalo entón
Coma un fuxido, a branca aparición

Podo aguantar, a súa mirada
mentres treme, caeremos os dous por fin

Vamos: a eternidade
Vamos: dar o paso
Vamos: na consciencia
Vamos: xa pasou

Por un instante a min, vostede a eternidade
Coido que isto si, o poderá entender

9. Ni una más

Una vez y otra vez… Ni una más!

Hoy va a cambiar el juego,
Hoy soy perro sin dueño
Y si te acercas muerdo,
Sin dudar

Me levanté del suelo,
Arto del yugo eterno
Me despojé del miedo
Y del bozal

Ya estoy arto
De aguantarte
No quiero verte más
Vas a pagar caro
Este tiempo
Ni un minuto más!

Una vez y otra vez… Ni una más!

Ya no tiene remedio,
Ahora soy yo mi dueño
Y no aguanto el desprecio,
De tu bondad

Con tu cara de cerdo,
Has convencido al pueblo
De que tú eres el bueno,
Asco me das!

10. Sol

Outro soño roto
Outro lamento xordo
Outro medo que inculcar dentro
Outro corpo frío
Abandonado espido
Sen un lugar no que acougar, basta

Dime cando vai cambiar
Cando volverá a brillar
O momento está a chegar
E esta vez non, esta vez non, esta vez…

Corre
Imos
Grita e vas ver que,
Calan
Arden
Caen e agora que? agora que?

Quero ver o ceo
Quero poder respirar
Quero erguerme sobre o mar doente
Quero encher o peito
E poñerme a berrar
Que se te está a acabar o tempo

… porque, cando pareza que, todo está perdido debes de crer que...
vai a saír o sol, saír o sol
xa sinto o seu calor
seu calor

11. Nosa quenda

O can da rabia ladra máis
Fende as fauces ante ti
Non se pode controlar
Nota que algo mudou no ar

A corda aperta arredor
O pescozo en tensión
Xa non se recostará
a rutina hoxe alterou

Non se explica a razón
Non hai medo ante a agresión

Non vas morder xa o fixeches unha e outra vez
Xa ves sigo aquí agora si tócame a min

Miña xente así quedou
sen dereito a desempregar
aquilo polo que loitou,
aprendeuno ou soñou

Creando esa sensación
De culpa e malestar
Demolendo o que custou
As vidas dos que non están







INVIVO LYRICS