NORDAVIND LYRICS

1. Intro

[Instrumental]

2. Bekning

Heimleg vandring draga på fote
Ført av kulde sakn og lyst
Vinden gir hardt på mitt kinn
Rive kaldt, kvast og kjært
Da e no sånn eg vil ha da
Da e no sånn eg vil leva
Min vind som meg aldri svike

Han røska og riv
Da e inga sjel i mitt åsyn
På knausn her kvila eg
Eg famna meg sjølv frå frostbete

Da bekna grådig på
Svøpt inn i fråverande ljos
La mi eiga røynda rå
Frå falske flire flekka kvasse tanngard

Snødn dansa i vestlandets takt
Vis meg hårets vals med den dalande kulde
Staut står eg her og speida einsam men aldri var eg i betre lag
Friskt lokta sjødn, gjev du meg behag

Kvite toppa kler bølgjeslajo store
Kun gal mann på fjorden, slek so du herja i kveld

Lys blenkja på hi si tå vikjo
Falske stjerna frå ein tobeina pest
Da ser nestn fint ut herifrå
Men da e no avstandn so vinne mest

3. Utgard

Longt frå grøne bakkja, longt frå trygg ei hamn
Longt frå yre stima, sakne trossa alle namn
Skarvasteidn i dvale, frosti i fengslande søvn
Lat meg atter ein gong sjå noregs vår igjen

Å han minnast fjordens bølgjande hav der fjella set sine røte
Der han djupt inni skogens grønkledde sal såg huldra sat sine føte

Daudn e slek ein freistande frende
Han dreg bittert og sakte or sjelo

Ingjen treng eg gøyma for
Eg e med meg sjølv
Slukt av have, slukt e dei
Kun eg e med meg sjølv

So alt anna vegra seg e tio fremst tå dei
Ho herska øve kver ein mann og skjenka dei sin lovnad

Ei trøyst eg finn i denna stille sorg at han ikkje fekk tak på dei andre
Den uendelege stille heim, e bare t kjenne for meg

Kvert slag da kjempast no, sjølv om da med rim i mine åra bere
Ein fryd da va å døy på denna plass...å han minnast

Å han minnast kvista so kviskra i vind der garden held seg ved like
So sole leika me båskap og tind so spegla seg i hans rike

4. Storherad

Frå den høgaste fjelltoppen
Krype kattanakks lyngheim
Lengre nerøve barbelte
Herska trollo i skuggen
Småbekka dei sildra varsomt
Helsa friske grøne bakkja
Tek seg ner longs fjellheimsgardens herlegdom

Fre får garen so spegla seg i da klåraste vatn
Roleg fjellivsdis venta ve dagens fall

Elvo brusa i eventyrskog
Dekkja av daue bla
Renne ut blandt gamle trebygg
Skomma øve fjeresteidn
Blanda seg med fjordens rikdom, havets skatt

Staut e vår uheilage moderøy
Udaudleg e vår moderøy
I granheimen eg vil alltid heima ver
Kle oss inn i kaldt vinterslør
Ære t våre mektige forfedre
Modige menn lagt onda haug
Fre gjev du meg ein ellers dyster son
Storherad e vårt hjarta nær
Storherad!

5. Fram Ved Vegens Ende

Denna mann der gjekk om bord
Stille og roleg, alltid var han roleg
Aldri rådlaus, han såg alt men talte ei
Alltid va han berett, aldri nølande

Slek ei stolte skuta
Toppa bere tå mannskape
Sjøvante menn frå den nordre elite
Lånar auge og armar t heidrande kall
Der ingen har sete fote før

Tåka snik frå alle kanta
Helsa landsmenn velkomne
Horda av sjødns kvite kniva
Kringa sitt fråsne grep om skråg

Tre lange og kalde år
Forutan kvinne og varm ein vår

Slek ein stolte ven va ho skuta
Toppa no bere tå mannskape
Sjøvante menn frå den nordre elite
Lurar daudn og is i eit heidrande kall
Der ingen har sete fote før

Slek ein stolte ven va ho skuta
Toppa no bere tå mannskape
Sjøvante menn frå den nordre elite
Lånar auge og armar t heidrande kall
Der ingen har sete fote før

6. Voktar

I ei gamal stova
Heng der ein hjort
I ei gamal stova
Kvila på heidersplass

Pjusket i pelsn men framleis med den same strame lokta kvila han der på heidersplass
Horno har breidd seg øve fleire generasjona
Frå den fyrste krigen t no

Inga mann veit lengre
Kven so sette støyte
Nye tonge heva
Si eiga krona øve føregjengar

Ei vak belysning blenkja i dei store mørke augo og blanda seg utøve romme
Da knitra i peisn, eldn ber felt åt me kubbane og kappa me uverets mange lyda
Der ute so bjørko knela

I ei gamal stova
Heng der ein hjort
I ei gamal stova
Kvila` på heidersplass

Huse stritta med, sta og staut
Stritta imot på trygge helle i lune laft
Styr ikkje om hans tanka utan stø hand på kinn

7. I Hans Æra Sal

Varda blir tende og syna mot sør
Hissi fresa ulveserk gjennom naken skog
Utrøyte krangla dei seg oppi bakkjen
Iherdie so få, herda so få

Eldskjer i blikkje
Blosmak i kjeftn
Uro i syn
Eggja dei rastlause
Mannsterke hirdo
Yre t kamp
I lagnadens famn

Daudn venta, mang ein skrott
Daudn tørsta, for mannablo

Skjold klinga spydestikk dei høgg tå han handa
Vargemann fresa med hemnlyst
Opp dreg han sverde og høgg te mot halsn
Hovude slepp tak og rulla på grunn

Mannefall står stort ve begge sine sie
Vreiden e best blandt nordre menn
Fiendane jagast dei tek fatt mot skipo
Feige menn tenkjer kun om sjølve sitt

Den kveld va festn rik
I den store hall
I hans æra sal
Der lot dei mjøde få flyta

Den kveld va festn lytt
I den store hall
I hans æra sal
Der lot dei kampvilja rå

Den kveld fekk maen fre
I den store hall
I hans æra sal
Der sov han for fyrste gongen

8. Mjøddrikkarviso

Hev ditt krus mine frenda no
Drikk og la alt vite gå
Drikk t mot og æra
Drikk t noregs siger

Hev ditt krus mine frenda no
Drikk og la no ørska rå
Drikk t mot og æra
Drikk t noregs heider

So mjøde flyte inn
Vekkje da mitt sinn
Sorglaus kveld eg vinn
Stemninga eg finn







NORDAVIND LYRICS