SÓLSTAFIR LYRICS

1. Silfur-Refur

Roddin hun hvislar pukinn fer á stjá
I hummu læðist lævis er hann sá
Andanum ognar eg aldrei atti von
Þreytist hann aldrei, hemski einskis son?

Hann stappar i golfið prammar fran á nótt
Aldrei hann sefur aldrei er honum rott
Heltekinn hugurinn ég atti aldrei von
Vakandi overan feðraði þennan son

Brennur í skinni, að heiftinni linni nú
Halsinn i snøru ég ottast ei lengur trú
Heltekinn hugurinn ég atti aldrei von
Vakandi overan feðraði þennan son

2. Ísafold

Inn að beini nú nistir kuldi þinn á ný
I sorginni er gimsteinn hlyjunnar á við bly
Marga dyrðardaga og nætur
Dvelur þu í höfði mér

Í grimmu húmi nætur
Dansar hún er engin ser
Ísafold nú blæðir her
Á rotnu holdi gæðir ser

Jafnvel þó sálin risi
Úr svefnsins væru laug
Með funa blóðs að vopni
Sæla út úm hverja taug

Var vonin veik og sjalfið dyrkað
Sem hin helgu vé
Ég heyri ekki lengur storminn geisa
Komdu inn.

3. Hula

Þá herrann heldur dóm
HjáIpar engum hræsnin tóm
Allt mitt skal ég þóknast þér
Þar til, bið ég hjálpaðu mér

Undrast ei álòg min
Miskunn mun ég hljóta andans nað
Fysn hóldsins gamnar sér
Skrúða alls hins hóta nu ég ber

Í gnistri tanna ég gratbið nú
Bikar heiftar drýpur af
Í gnistri tanna ég gratbið nú
Bikar heiftar drýpur af

Í gnistri tanna ég gratbið nú
Bikar heiftar drýpur af

Í gnistri tanna ég gratbið nú
Bikar heiftar drýpur af

Ég drýpur af.

4. Nárós

Ég stari a gráan steininn þinn
Þitt kalda hjarta þögnin var svo þung
Bitur renna reiðitar á ný
Þú varst eldurinn í brjosti mér
Svo frysti og frostið beit
Endir vonar upphaf sársaukans

Ég stari a gráan steininn þinn
Bitur renna reiðitar á ný

Öll þin ljotu orð bergmála
Bergmála í huga mér
Hver stund er hjartamorð þer, já mord
Undarleg var þin ást hlýja
Þú horfðir á mig þjast
Ö nú bið ég um einhvern fjandans grið

Ég strai salti í gömul sár
Bitur renna reiðitár
Hvert tár er á við einn dag
Eitruð var tryggð og tunga
Bitur renna reiðitár
Þitt hjarta kalt þögnin var svo þung

Öll þin ljotu orð bergmála
Bergmála í huga mér
Hver stund er hjartamorð þer, já mord
Undarleg var þin ást hlýja
Þú horfðir á mig þjast
Ö nú bið ég um einhvern fjandans grið.

5. Hvít Sæng

Milli hafs og fjalls er þorpið
Hvít sæng hykir Súðavik
Forynja, um himinhvolfið reið
Norðanbálið öskraði

Kaldir hnefar blindir börðu
Milli steins og sleggju, heims og helju
Það brakað og brast, veröldin skalf
Sálir vöktu meðan aðrar sváfu

Ískalt viti-norðanbát
Ískalt viti-norðanbát
Snjórinn fjótraður
Snjórinn fjótraður

O móðir hvers vëgna?
O móðir hvers vëgna?
Þorpið svöðusar Dauði, össkur, tár

Hvít sæng hylur Súðavik
Hvít sæng hylur Súðavik
Rústir, frosin tár
Rústir, frosin tár

Hvít sæng hylur Flateyri
Hvít sæng hylur Flateyri
Daudi ösku, tár Þorpið svöðusár

Ég vaknaði, vaknaði, vaknaði i viti
Hann kallaði, kallaði er einhver her á lifi?
Kalladi, kalladi ég kalladi á bróður
Kalladi, kalladi ég kalladi á móður.

6. Dýrafjörður

Nú vindar blása sem aldrei blésu fyrr
Nú fall' öll votn til Dyrafjarðar
Riðum, ridum, ridum yfir heiðina holdum
Deyr fe og deyja frændur

Fátt veit sá sem sefur. Fold flóði tekur við
Fennir í flest að vetrar sið
Ei er nauðin fogur, né frelsið hel
Sáttin sár, hneit þar vel

Ég vakna á ný í algleyminu
Hugarróin var longu seld
Med dagsbirtu er von
Dagur gengur í garð
Fokið er í flest öll grið.

7. Ambátt

Augun þylja upp sögu þá
Brosandi þjáningu segir frá
Bundin, kefluð ótti, mar
Barnið sefur vonandi

Svefninn orðinn sársauki
Sjukur dagurinn er
"Þessa nótt ég streittist við
Umfram mannleg mórk"
Barnið sefur vonandi

Ekki rugga bátnum, brátt kemur logn
Högg sem alda, sjaldan stök hertu upp hugann
Skjolið dýru verði keypt, þú ert ambátt
Heyrir barnið þessi hljöð
Sofna ég við storknað blóð?

Reipið brenndi ulnliðinn
Neglur ristu holdið gegn
Svartnættis óskaði heitt
Mig dauða þú færð ekki meitt.

8. Bláfjall

Sá aldrei feigðiná í augum þér
Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér
Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki
Hann torir

Ég sá hann aldrei fæðast í þér
Sá hann aldrei læðast að mér
Hann læðist að mér sem lyktarlaust gas
Hann læðist…

Æ, siðan er ég hræddur
Æ, siðan er ég flán
Æ, siðan er ég kvalinn
Lotningin fékk dóm

Æ, siðan ég varð maður
Æ, siðan óx mér þor
Hef stigið inn í óttann
Hef þegið dauðans boð

Fann aldrei veikina veikin í þer
Fann ekki andans hörgul hjá þér
Vitstola er, á mólinni ek út í tómið

Sá aldrei dauðann í augum þér
Sá aldrei feigðina fæðast í mér
Hun fegrast í mér, hún hæðist að mér
Ó, svo Lævis

Mig dreymdi svo oft úr rústum ég reis
Í fjörðinn ég hélt á ný
Við fjallanna rót, og við jökulsins bót
Og vakna í hinsta sinn

Sá aldrei feigðiná í augum þér
Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér
Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki
Hann torir.







SÓLSTAFIR LYRICS