SÓLSTAFIR LYRICS

1. Akkeri

Ná, ná er ruín eigin
Glugganum noist é í
Sorg étur repp lynta
í hrollkaldur pokunni vend

Nöttin tryllist batn
Er skuggi fer á stjá
Ná brenna logan á mý

Séstónin vufur
Notan cortizol
Ég chillure vef á ný
Sorg étur repp lynta
í hrollkaldur pokunni vend

Part shyggir fyrir solu
dögum saman nú
ánautin fjötrar sem blý
Sortnar fyrir augum
Hés Lyktar out af ná
Dauð (Dauðinn dansar nú)

Dauðinn dansar nú
Svo fennir í sporin á ný

Nöttin tryllist batn
Er skuggi fer á stjá
Ná brenna logan á mý
Part shyggir fyrir solu
dögum saman nú
ánautin fjötrar sem blý

Dauðinn dansar nú
Gengur fram að mér
Gengur fram að mér

Sorg étur repp lynta
í hrollkaldur pokunni vend
Nöttin tryllist batn
Er skuggi fer á stjá
Ná brenna logan á mý

2. Drýsill

Hann liggur loks í jörðinni
Með glottið enn þá á
Minnti þig á höggin og bólgan var blá

Höndin límd á skóflunni
Blóðið storknað þurrt
Dimman dal hann bjó til þú gengur burt

Í hellinum bjó

Drýsill í gervi prins þig inn dró
Svart augnarað
Með bros á vör og nautnarsvip saltaði sár

Kveðjan er kær
Því hans koss á vör minnti leður sem slær
Orð leyndarmál
Lék hann sér þar til marraði í beinum og sál
Falinn í mold
Hann dvelur nú í skugga, kulda og sorg

Vargurinn var
Í innsta vígi hann atgeirinn bar
Engin var von
Fyrr enn skildi var lyft og þú upp úr slíðrinu dróst

3. Rökkur

Úr barmarfullum bikarnum hann dreypti af
bjóst við átökum og bráðin væri þar
Fikraði sig nær í mannskóginum fær
Fingurnir gældu við stofna undir pilsi niðri í hæl

Ilmur tælir dýrið híð illa nálgast ört
inn í veiði lendum alltaf er nóg af, æti út í mörk

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt
Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Minnig morkin af eitri, sem hann þá gaf
Mærin þá lögð niður meðan han gerði það

Ljóta sagan um ljúfa dys sem brann
Laut þar undan púkanum sem hvítan svaninn fann

Aurinn, blautur andardráttur sássaukinn hann er
Auðveldast væri að kveðja andann en í sorgina hún fer

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt
Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Bundinn er nú bestarskinn við blautan þræslótta
bítur klórar kastast um endalokin móta
Eftir situr ein og grá er rádýrið fer á stjá
Eins og eldur í sinu hann finnur þær og svíður

Hjálpaðu mér heilagur að finna vopu í mína hönd
Hörð mun hefndin verða sigtuð verður jörð
Karlynjan kreppti hnefa höggin, dundu óð
Skorinn af kyndilinn, afvopnaður rauðum polli stóð

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Jötnar héldu á júðasi í vagninn leiðin lá
jarðaður í votri gröf í norður Reistará

Því hel mun ávallt finna þig...
Reyinr því að minna mig...

Því hel mun ávallt finna þig...
Reyinr því að finna mig...

4. Her Fall from Grace

West coast kid, born in '85
Played with crabs and bones
Horses and elves in stones
Walked through fields of snow
Hill after hill to home
Only sound is the raven
Guides here until the sun goes down

She drags her feet across the water
Said "I'm doing fine"
Lights a candle for the journey
Might be the last goodbye

She wanted to go

Little west coast kid, born in '85
Played with crabs and bones
Horses and elves in stones

She wanted to go

5. Dionysus

Nafn mitt þig nagar og nærvera bítur
Nóg er að hafa þegar þróttur þinn þrýtur
Læðist þér aftan þegar löngunin syngur
Lyppast þú niður og kraftur minn springur

Grátur þinn gleður og grámyglan sæta
Gleypti þig heilan og engin er glæta
Ein er þó von einhver mun segja
Er sóttin og uppgjöf en þú skalt nú þegja

Bankað á dyr breystur þú opnar
birtist í gættinni og logar þíkir slokkna
Við stjónvölinn stendur og stefnir að landi
Hönd þín og hugur eru á mínu valdi
Fjölda ég felli með orðum og afli

Ríf þig strax niður og ræð ég þig frá
Leitandi ljós berum niður við gjá
Þú ýfir mér burt þegar köllum þú heyrir
Þá aftur ég kem með krafti ég keyri

Fjölda ég felli með orðum og anda
Fíknin er nafn mitt og starf er að granda
Þú þekkir mig ekki þá oftar munt finna
Siðasta hálmstráið ætíð mun vinna

Nafn mitt þig nagar og nærvera bítur
Nóg er að hafa þegar þróttur þinn þrýtur
Læðist þér aftan þegar löngunin syngur
Lyppast þú niður og kraftur minn springur

6. Til Moldar

Sölnað blóm hinnsti koss
Skil ég við þennan heim
Reyrður við reipið gróft
Vonbrigði ég brást þeim tveim

Andardráttur svikin ást
Allt hefur enda að gjöf
Með titring og hjartaslátt
Þögnin svo nuddað rör

Nú ég man ljósið sem lyfti mér aftur á bak
og ég man brosið sem ég hélt að mig yfirgaf

Borin út er bergmálið
Af björtum tónum tónsmiðsins
Í kalda gröf í kaðli sig
kominn á endastöð

Tárin rauð og svikin tröð
Tekist er hönd í hönd

Þið vitið að ég reyndi en um leið og ég skemmdi
en ég veit ég veit

Nú ég man kærleika kynntist en aldrei ég fann
Og ég man snerting og faðmlög ef það sem ég ann
Nú ég man myrkrið sem þið komuð og hræddið þá
Og ég man opnaði augun en alrei ég sá

7. Alda Syndanna

Kaldur súgur kallar
Kaldur súgur kælir blóðsins straum
Losar fýsnina úr læðingi
Og sálin kveður lífsins langa draum
Kaldur súgur kallar
Kaldur súgur kelur hinstu von

Kaldur súgur kallar
Kaldur súgur ristir mig á hol
Kaldur súgur kallar
Kaldur súgur faðmar að sér vor
Kaldur súgur kallar
Kaldur súgur kveður lífsins gaum

Manstu áður fyrr
Sigldum ólgusjó
Brælan sverti kinn
Gripum það sem var
Sælan okkur bar
Alda sækir strönd

Ég skal tryggja góðar stundir
Ég skal tryggja góðar stundir kærri mín

Komdu nú í skuggann
Og gleði skal þig ei skorta í hvert sinn
Öll þessi birta hún þurrkar
Öll þessi birta þurrkar brunninn þinn... vinur minn

Reyndi ekki að streitast á móti
Seglin niður fylgdu straumi
Þráin þín virðist vera tamin

8. Or

Stakur nóttinni staldrar í
Sekur ómótt er
Minningin magnast óvild býr
í höfði þér
Kúldrast einn í kimunum
Kvöldið kraumar enn
Lygin lemur sama hvað
því segir þér
Fingur strjúka fölan svip
Fjandinn stal frá þér
Andlaus horfir austur að
og sunnu sér
Rotin lykt í rökkvi er
Rykugur og ber
blóðið myndar lækjarbotn
Er kvölin fer
Þeim er sama þú veist
Þeim er sama hver er
Belgir brjóst þitt kveikir bál
þá barinn niður og bælt þitt mál
Þeim er sama þú veist
Þeim er sama hver er
Léttur lyftist tekst á loft
Þá öxin fellur og höfði er hvolft

9. Úlfur

Ofan kemur él
óð það snjó í svörtum byl
ein vítið í flöskunni með
Raddir glymja hátt í höfði þessa nátt
Ein situr við stein og starir

Tárin lita möl
án jökla fjöllin flöt
ein skríður í myrkrinu ber
andinn syndir burt
og sortinn fyllir allt
ein hverfur í jörðina og fer

Lognið vinnur storminn
í tömarúm hún horfir
málturin dvín af sorg
sleppir tökum sínum
af lífinu og bíður sátt

Sjálfið hún svelti







SÓLSTAFIR LYRICS